جنگ یمامه نمونه‌ای از پیروزی حق بر باطل

 جنگ یمامه نمونه‌ای از پیروزی حق بر باطل

یمامه منطقه‌ای است در نجد؛ قبیله‌ی بنی حنیفه که شعبه‌ای از ربیعه بود، در آن‌جا سکونت داشتند. میان بنی حنیفه و قریش از دیرباز دشمنی و عداوت شدیدی وجود داشت به طوری که این عداوت نسل به نسل می‌گشت.

مسیلمه‌ی کذاب که از قبیله‌ی بنی حنیفه بود، ادعای نبوت کرد، او عده‌ی کمی را با شعبده‌بازی و نیرنگ و عده‌ی بیش‌تری را با تحریک تعصبات نژادی و حمیت جاهلی‌شان به دور خود جمع کرد. حضرت ابوبکر رضی الله عنه، حضرت خالد بن ولید را مأمور سرکوبی وی کرد و جمعیت بزرگی از مهاجرین و انصار را همراه وی نمود.

لشکریان بنی حنیفه که بالغ بر چهل هزار جنگجو بودند، منطقه‌ی یمامه را به عنوان مقر خود انتخاب کردند. قبل از شروع جنگ، سخنرانان بنی حنیفه با خطابه‌های آتشین و احساساتی خویش تمامی افراد قبیله را برای رویارویی بسیج و آماده نمودند. در طرف دیگر، پرچم مهاجرین به دست سالم مولى ابوحذیفه سپرده شد و پرچم انصار به دست ثابت بن قیس. عده‌ای به سلام گفتند: ما از ناحیه‌ی تو احساس خطر می‌کنیم. او فرمود: پس من چگونه حافظ قرآن هستم، تف بر من باد.

هر قبیله‌ای زیر پرچم خود آماده‌ی کارزار بود، جنگ شروع شد و آن‌چنان شدت گرفت که بنا به نوشته‌ی مورخ مشهور، ابن اثیر: مسلمانان تا به آن روز در چنین جنگی قرار نگرفته بودند، به طوری که در وهله‌ی اوّل قدم‌هایشان متزلزل گردید. گروهی از مسلمانان خطاب به دیگران فریاد برآوردند که کجا می‌روید؟ ثابت بن قیس که پرچمدار انصار بود، فریاد برآورد: «ای مسلمانان! برگشتن شما به عقب، کاری است بسیار بد! خداوندا! من از عمل مرتدان بنی حنیفه بیزارم و از عمل مسلمانان پوزش می‌طلبم.» وی این را گفت و به جلو رفت تا در راه خدا به شهادت رسید.